Gdzie kończy się to życie, zaczyna się misterium miłości - te słowa Swamiego Ramy, jogina z Himalajów, poruszają mnie na najsubtelniejszym poziomie mojego ziemskiego doświadczenia. Kto kiedykolwiek kogoś pożegnał - bliską osobę, istotę, ten już wie, już doświadczył - gdzie kończy się to życie, zaczyna się misterium miłości... Ci kochani, te kochane byty istnieją wiecznie w nas, w polu serca. W polu duszy, w polu naszej indywidualnej jaźni. W polu.
Celebrując tę miłość, przetłumaczyłam rozdział The Ancient Traveller z książki Swamiego Ramy Bharati Sadhana. The Essence of Spiritual Life, wydanej przez Himalayan Institute Hospital Trust w 2002 r. To zbiór myśli, wskazówek na drodze do samourzeczywistnienia. Towarzyszą mi i wspierają na ścieżce. Polskie wydanie książki przygotował Dom Wydawniczy Limbus.
- - - -
Najstarszym podróżnikiem we wszechświecie jest miłość. To miłość podróżuje od nieznanego do tego, co znane, od wieczności do wieczności.
Ci, którzy chcą doznawać największej radości, powinni rozpoznać siebie w innych. Oto definicja prawdziwej miłości.
Duch miłości nie ma ograniczeń i wyzwala nasze istnienie z iluzorycznych więzów i fałszywych identyfikacji. To rodzaj jedności, który prowadzi nas do Prawdy. To, co jest początkiem i końcem świata przejawionego jest boskie.
Kochać kogoś nie oznacza nienawidzić innych. Pamiętaj o tym. Jeśli kogoś kochasz, oznacza to miłość do wszystkiego. Twoja miłość powinna zmierzać ku rozszerzaniu się, nie kurczeniu.
Naucz się kochać innych i okazywać miłość poprzez bezinteresowne działanie. To bardzo ważne. Staraj się nie krzywdzić innych słowem. Mroczne słowa nie mają zdolności, by pomieścić prawdziwe uczucia i miłość, nie są bowiem naczyniem. Miłość jest nieśmiertelna i potrzebuje nieśmiertelnego naczynia. Mówi się, że wyraża ją serce i dlatego serce jest centrum miłości. Nie zgodzę się z tym. W istocie dusza jest prawdziwym naczyniem miłości, jako że dusza jest, jak miłość, najstarszym podróżnikiem. Są jednym i tym samym.
Istnieją dwa typy miłości: jedna może być wyrażona, druga nigdy nie może być ani wyrażona, ani wyjaśniona. Wszystko, co można wytłumaczyć, nie jest głęboką miłością. Próżno wszyscy staramy się ją wyrazić na milion sposobów.
Jest tylko jedna niedualna Rzeczywistość, bez przestrzeni, czasu i uwarunkowań przyczynowych. Nazywamy ją miłością.
Mówisz o miłości. Zawsze możesz dążyć do miłości. Zawsze chcesz być kochana, kochany. Jeśli naprawdę chcesz wiedzieć, czym jest miłość, istnieją dwa sformułowania: tak jak życie jest by żyć, tak miłość jest, by dawać.
Zazwyczaj miłość miesza się z egoizmem. Czegoś potrzebuję, więc mówię - kocham cię. Potrzebujesz czegoś, więc mówisz, że mnie kochasz. Oto, co nazywa się miłością. Prawdziwa miłość jest, kiedy działasz bezinteresownie i spontanicznie, nie oczekując żadnej gratyfikacji.
Szacunek jest pierwszym szczeblem drabiny miłości.
Miłość to nie zwykła kontemplacja prawdy, to gotowość, by za nią cierpieć. Cierpienie to nie kara, ale nagroda i dar miłości. Nagrodę odbierzesz, kiedy już cię tu nie będzie.
Obyśmy rozpalili ogień miłości, który wypala nasze ego i umożliwia przejście od naznaczonego strachem rozczłonkowania do nieustraszonej pełni w niezmiennej całości.
Niech was Bóg was błogosławi. Bóg was kocha, ja was kocham, nauczcie się kochać siebie samych.
tłumaczenie: Dobry Oddech, Iwona Siemieniuk - - - -
Gdzie kończy się to życie, zaczyna się misterium miłości.
Zdjęcie: Agnieszka Cytacka FB @agnieszkacytacka.photography / agnieszkacytacka.com